Młyn i krzyż jest dla mnie trochę jak przypowieść o chlebie, zamknięta w jednym obrazie Pietera Bruegla.
Moje wykształcenie i zawód niejednokrotnie odciska piętno na tym co oglądam, a może raczej samoistnie wytycza mi ścieżki szlakiem obrazów wszelakich i tych pędzlem malowanych i tych światłem. Ten film dla mnie to trochę jak przypowieść o chlebie, o Bogu, o życiu. A dotyczy jednego obrazu Pietera Bruegla (starszego zwanego „Chłopskim”) „Droga krzyżowa”.
Film jest oparty na eseju Michaela Gibsona o tym obrazie, a nakręcony został przez Lecha Majewskiego, którego osobiście uwielbiam za jego sposób patrzenia i opowiadania w filmach. Myślę, że nie bez znaczenia jest to, że z wykształcenia jest malarzem.
Nie jest to film dla każdego, bo nie ma tu jako takiej akcji. Natomiast światło, kadry, sceny dopracowane z taką precyzją, że ciągle widziałam obrazy, żywe obrazy. To zasługa między innymi świetnego operatora Adama Sikory. Stworzenie historii tego co dzieje się na jednym obrazie wydaje się z pozoru nieosiągalne, wg mnie się udało.
Pamiętam kiedy jako mała dziewczynka potrafiłam przesiedzieć cały dzień nad jednym albumem z malarstwem renesansowym (oczywiście wtedy tego nie wiedziałam). Nie pamiętam nawet co to dokładnie był za album. Tyle czasu właśnie zajmowało mi wgapianie się w jeden obraz i tworzenie sobie do niego historii. Może właśnie dlatego tak bardzo urzekł mnie ten film. I ta wieloplanowość … czułam się jakbym był w środku, bez efektów 3D. Choć nie bez specjalnych technik cyfrowych, takich jakie zastosowano między innymi w Avatarze czy Władcy Pierścieni.
Jedynie nie jestem pewna czy zrobienie z tego filmu fabularnego nie było błędem, czy nie lepiej było się trzymać zamysłu autora eseju i zrobić dokument, ewentualnie fabularyzowany dokument.
Ps. wg mnie Rutger Hauer został perfekcyjnie obsadzony w roli Bruegla
Ogląda, gotuje i fotografuje: Kino i Kuchnia
Młyn i Krzyż, 2011, reż. Lech Majewski, (dystrybucja w Polsce na DVD i Blu-ray – Galapagos Films)
