Okazuje się, że pączki mogą posłużyć jako wiedza tajemna do tworzenia idealnych związków. Ale co ciekawego może wydarzyć się w romantycznej komedii, która zaczyna się od końca czyli od zaręczyn? Wbrew pozorom, to jak w życiu, może być dopiero początek… problemów.
Pomimo braku niespodzianki, wchodzimy wraz z bohaterami na dach restauracji The Birch, w której pracuje Tom (Jason Segel). Są świece, stół, pięknie oświetlony widok na San Francisco w tle, full romantic. Oświadczyny przyjęte, co dalej?
Tom Solomon, jest we wspomnianej już wcześniej restauracji The Birch „sous chef”, czyli zastępcą szefa kuchni. Więc nikogo nie dziwią pierwsze kadry z precyzyjnie przygotowanym śniadaniem (z moim ulubionym rzutem z góry): szparagi, jajka w koszulkach, sos, tarte trufle. Jak w restauracji… a tu niespodzianka, bo to domowe śniadanie dla narzeczonej Violet (Emily Blunt). Na dodatek szef kuchni nie wygląda jak jak kucharz, no może poza fartuchem, który jest moooocno frywolny.
Przez dalszą część filmu jest tak słodko, że aż niedobrze. Tymczasem Violet dostaje pracę w Michigan, co ważne pracę marzeń. Tomowi nie pozostaje nic innego, jak porzucić karierę jednego z lepszych kucharzy i podążyć za narzeczoną. W Michigan zatrudnia się w knajpie z kanapkami u Zingermana. Gdzie właściciel wszystko kisi, nawet żarówki.
Violet rozwija skrzydła na uczelni. Jej grupa otrzymuje zadanie zrobienia eksperymentu podobnego do testu z piankami marshmallows, który był przeprowadzany na dzieciach (dzieci dostawały jedną piankę, a asystent mówił, że jeśli poczekają 10 minut przyniesie drugą, możecie to znaleźć na YouTube). Violet zaproponowała wersję z pączkami: w sali puszczają film „Pamiętnik” (wyciskacz łez maksymalny), w rogu sali stoją stare pączki, a asystent mówi, że za 20 minut przyniesie świeże. Wg ich teorii i obserwacji, osoby które mimo wszystko sięgnęły po stare pączki były życiowymi nieudacznikami. Więc kiedy Violet, zupełnie niechcący przeprowadza taki eksperyment na Tomie, wszystko zaczyna się psuć.
Życiowy nieudacznik?
Tom staje się zdziadziałym ofermą, poluje na zwierzęta i spędza czas ze swoimi kumplami, dążąc do totalnego upodobnienia się do nich. Kiedy przyjeżdża siostra Violet z rodziną, przygotowuje obiad: placek z sarniny, sarni szpik, mieszanka owoców leśnych, miód własnej produkcji.
Kiedy Tom dowiaduje się, że Violet skreśliła go przez eksperyment z pączkami, tłumaczy jej:
„Z powodu tych urojonych świeżych pączków? One mogą się nigdy nie pojawić. I umówmy się, nie istnieją. A ja, osobiście, nie jestem typem osoby, która chce siedzieć i czekać na coś, co może się nigdy nie zdarzyć, kiedy wiem, że to co jest przede mną jest dobre i smaczne. Tu nie chodzi o wiek pączka, tylko o jego smak. I jeszcze jedno. Świeże pączki też kiedyś będą czerstwe.”
Ona o mało go nie zdradza ze swoim profesorem, on obrzucając się w pijackiej zabawie sałatką ziemniaczaną z koleżanką, też jest o krok.
„Jesteś biały, a robisz taco jak Meksykanin.”
Koniec końców Tom otwiera swój bar na kółkach: Taco Emergency ” | call 9-1-YUM. Gdzie serwuje: the Wolverine (co oznacza rosomaka, ale też mieszkańca Michigan), the Venison Taco (taco z dziczyzny), the Donut Hole Taco (!?) – wszystko organiczne i z lokalnych upraw.
Miło i sympatycznie spędzony wieczór, może nie wybitny, ale przecież nie samymi klasykami człowiek żyje, nie co dzień się je tiramisu, czasem można po prostu zjeść pączka, a czy świeży czy nie, to już nie ma znaczenia, ważne że pączek.
To tyle o pączkowych teoriach związków i pamiętajcie: „Nie ma idealnych ciastek, po prostu wybierasz i próbujesz.”
Jeszcze dłuższe zaręczyny | The Five-Year Engagement, 2012, reż. Nicholas Stoller
Ogląda, gotuje i fotografuje: Kino i Kuchnia
