Kubańska kuchnia w filmie Szef porywa. Ten film, to jeden z najlepszych filmów komediowych o kucharzach i jedzeniu jaki widziałam.
Fantastyczni aktorzy, jedzenie przyprawiające o ślinotok, gorące rytmy i wartka akcja, czyli wszystko co taki film potrzebuje.
Carl Casper to jeden z najlepszych szefów kuchni. Tworzy swoje menu w eleganckiej restauracji. Widok szefa przy pracy to bajka, wszystko się dzieje w tempie błyskawicy i z pełną gracją. Krojenie, mieszanie, podrzucanie. Wirtuozeria. Mogę na to patrzeć godzinami. Do tego plejada gwiazd: była żona Sofía Vergara, kelnerka w restauracji Scarlett Johansson w wersji brunette, właściciel restauracji Dustin Hoffman, czy były mąż byłej żony Robert Downey Jr., oraz najważniejszy Jon Favreau, którzy znakomicie wcielił się w role kucharza.
Historia jest prosta jak budowa cepa, podkręcona współczesnymi technologiami i mediami społecznościowymi. Krytyk/bloger kulinarny, facebook, tweeter, youtube. I kto to najlepiej ogarnia, oczywiście 10 letni syn Carla.
Po plakatach już wszyscy wiedzą, że facet wyleci z roboty, ale nie wiedzą z jak wielkim hukiem. Tak czy owak pozbierał się i uległ namowom żony na otworzenie swojego food truck’a, z jedzeniem kubańskim, bo od takiego właśnie jedzenia w Miami, zaczęła się jego kariera jako szefa kuchni.
Ale najwspanialsze są zdjęcia jedzenia i proces ich przygotowania. I tak w wersji restauracyjnej mamy: jajko z kleksem kawioru, przegrzebki, zupa cebulowa, sałatka frisee, risotto z homara i nieszczęsna czekoladowa lawa. To są jednak złote przeboje, które wg krytyka trącą myszką i pokazują brak kreatywności kucharza. Tylko, że wina nie jest po stronie szefa, tylko właściciela restauracji, który nie zgadza się na żadne eksperymenty. Przez co klienci nie poznają smaku wyśmienitej Carne asada (kuchnia meksykańska, grillowane mięso wołowe, często podawane z guacamole), gochujang pod gołębiem (? nie jestem pewna tłumaczenia), brokuły rabe l’anchois, maliny i jeżyny z bitą śmietaną i roztrzaskanym w pył karmelem.
Aglio e Olio
Jest też prywatne gotowanie czyli spaghetti Aglio e Olio, albo zwykłe tosty z serem… mmm …. zwykłe tosty mogą być sztuką. Boże jak to chrupało i ten ciągnący się ser. Chciałam wybiec z kina w poszukiwaniu tostów z serem, ale nie wybiegłam, bo wiedziałam, że taaaaakie tosty to sobie mogę jedynie sama zrobić. Na mieście to uświadczycie ślady sera i miękki chleb.. buu…
A potem podróż kulinarna na Kubę, czyli kubańskie kanapki, yucca, platanos, arkoz con pollo, tostones, noches, ketchup z bananów, beignety w Nowym Orleanie sprzedawane od 1862 roku 'Cafe Monde’ razem z Cafe au Lait (rodzaj pączków z nadzieniem).
Po prostu „empingao”!
Jest też to co tygrysy lubią najbardziej czyli Texas OG grill, goście całą noc pilnują ognia, żeby palił się powoli i małym płomieniem. Mięso z czegoś takiego to obłęd. To właśnie tam wpadli na pomysł kanapki Austin Midnight.
A na koniec baty, dla tych co wychodzą z kina gdy pojawiają się napisy końcowe. Daammm ludzie trochę szacunku dla twórców. Dobrze, że wpadli na pomysł wrzucania czegoś ekstra zaraz PO napisach końcowych, kto nie widział ten trąba.
Gdybyście chcieli poczytać o tym jak Jon Favreau nauczył się gotować do filmu zajrzyjcie TUTAJ.
Kino i Kuchnia zaprasza na przepisy i ciekawostki kulinarne z filmów i seriali!
